Isu tahanan politik Palestin mendapat perhatian dan sokongan rakyat Palestin. Bagi mencapai proses damai yang sebenar dan bermakna, tahanan Palestin yang ditangkap oleh pihak berkuasa tentera Israel mesti dibebaskan tanpa syarat. Apabila menandatangani perjanjian status tetap, tahanan politik Palestin dan Arab yang lain juga mesti dibebaskan. Sehingga itu, penambahbaikan asas dan perlu mesti dibuat kepada kehidupan tahanan politik di penjara dan pusat tahanan pendudukan.

Kuasa pendudukan mesti melaksanakan kewajipannya di bawah kedua-dua perjanjian dua hala yang telah ditandatanganinya dan undang-undang antarabangsa :

• Pembebasan semua tahanan Palestin yang ditangkap oleh pihak berkuasa pendudukan Israel sebelum permulaan proses damai Oslo, seperti yang ditetapkan dalam Memorandum Persefahaman Sharm el-Sheikh.
• Memansuhkan undang-undang dan perundangan perkauman, terutamanya dasar penahanan pentadbiran dan semua hukuman pentadbiran yang telah dimansuhkan oleh Mandat British pada tahun 1948, dan menghentikan penggunaan undang-undang dan peraturan ketenteraan yang menghalang rakyat Palestin daripada prosedur undang-undang yang adil.
• Hentikan penahanan politik dan dasar kurungan bersendirian, dan perbaiki keadaan kesihatan (termasuk kesihatan pergigian), kebersihan, dan perkhidmatan pendidikan yang disediakan oleh pentadbiran penjara kepada tahanan Palestin.
• Hentikan penyeksaan fizikal dan psikologi semasa penyiasatan dan soal siasat.
• Berhenti memindahkan tahanan Palestin ke penjara di dalam Israel mengikut Konvensyen Geneva.
• Berhenti melanggar imuniti ahli parlimen Palestin dan bebaskan mereka semua.
• Memudahkan lawatan keluarga kepada tahanan dan menyediakan mereka dengan kerap dan tanpa gangguan.

Tahanan Politik Palestin dalam Cahaya Undang-undang Kemanusiaan Antarabangsa

Banduan Palestin tertakluk kepada Konvensyen Geneva Ketiga dan Keempat 1949 dan Protokol Tambahan Pertama mengenainya, dan walaupun Israel tidak menyetujuinya, ia bertanggungjawab untuk melaksanakan peruntukannya di bawah rangka kerja yang dikenali sebagai prinsip undang-undang antarabangsa awam. Isu penangkapan dan penawanan adalah salah satu isu yang paling boleh menggambarkan dasar pendudukan yang menggunakan undang-undang untuk tujuan politik Sejak permulaan pendudukan Israel, Israel telah menolak untuk menggunakan empat Konvensyen Geneva 1949 ke atas wilayah yang diduduki, dengan alasan bahawa ia tidak menduduki wilayah ini dari negara yang berdaulat, yang tidak pernah dikuasai oleh Konvensyen Empat perundangan dan menubuhkan mahkamah tentera.

Pihak berkuasa pendudukan menubuhkan mahkamah tentera, menangkap ratusan ribu rakyat Palestin dan membicarakan mereka berdasarkan arahan tentera. Sebagai penjenayah, ia tidak pernah menyedari bahawa, untuk sebahagian besar, mereka memenuhi definisi tawanan perang, dan oleh itu tidak boleh dibicarakan, tetapi mesti dibebaskan serta-merta selepas tamat permusuhan (Perkara 118 Konvensyen Geneva Ketiga 1949). Bilangan perintah tentera melebihi 1,680 di Tebing Barat dan lebih daripada 900 di Semenanjung Gaza, menjejaskan semua aspek kehidupan sivil dan politik Palestin, dengan cara yang bertentangan dengan apa yang dibenarkan dan dibenarkan oleh peraturan undang-undang kemanusiaan antarabangsa untuk negara pendudukan.

Sebaliknya, masyarakat antarabangsa telah berulang kali menegaskan penolakannya terhadap dasar dan pendirian Israel yang tidak menggunakan undang-undang antarabangsa, terutamanya Empat Konvensyen Geneva dan undang-undang hak asasi manusia antarabangsa, terhadap wilayah Palestin yang diduduki. Perhimpunan Agung Pertubuhan Bangsa-Bangsa Bersatu – dua pelapor khas mengenai hak asasi manusia (Suruhanjaya Hak Asasi Manusia dan Majlis Hak Asasi Manusia) – mengeluarkan berpuluh-puluh resolusi yang menegaskan semula tanpa sebarang keraguan bahawa rangka kerja undang-undang yang mengawal tanggungjawab pendudukan Israel ke atas wilayah Palestin dan Arab yang diduduki adalah undang-undang kemanusiaan antarabangsa, termasuk empat Konvensyen Geneva, undang-undang dan perjanjian hak asasi manusia antarabangsa yang berkaitan.

Piagam Pertubuhan Bangsa-Bangsa Bersatu, dua Perjanjian Antarabangsa mengenai Hak Asasi Manusia, berpuluh-puluh resolusi Perhimpunan Agung dan keputusan Mahkamah Keadilan Antarabangsa telah mengesahkan hak rakyat untuk menentukan nasib sendiri. Salah satu resolusi terpenting dalam isu Palestin ialah Resolusi Perhimpunan Agung 2787 (sesi ke-26) bertarikh 6 Disember 1971, yang menyatakan dalam perenggan pertamanya: “[…] Menegaskan kesahihan perjuangan rakyat untuk penentuan nasib sendiri dan pembebasan daripada penjajahan dan penguasaan asing dan penaklukan asing di Afrika dan khususnya di selatan Afrika dan khususnya di Afrika Selatan rakyat Palestin, dengan segala cara yang mereka gunakan mengikut Piagam Pertubuhan Bangsa-Bangsa Bersatu.”

Undang-undang antarabangsa juga secara jelas mengiktiraf hak peserta dalam kebangkitan rakyat daripada penduduk negara yang belum diduduki untuk mengangkat senjata secara spontan menentang pasukan penceroboh, dan menikmati status tawanan perang jika mereka membawa senjata secara terbuka dan menghormati undang-undang kemanusiaan antarabangsa.

Pihak berkuasa pendudukan tidak mematuhi jaminan untuk perlindungan penduduk awam, dan mereka juga tidak mematuhi peraturan yang mengawal hak dan syarat tahanan. Jaminan dan peraturan ini yang telah ditangani dan ditekankan oleh undang-undang antarabangsa dan mewajibkan negara pendudukan untuk memenuhi kewajipannya dalam berurusan dengan banduan dan tahanan yang ditahan dalam tahanannya, yang memerlukan penahanan mereka di dalam wilayah yang diduduki dan memelihara hak dan maruah manusia mereka dalam menerima penjagaan kesihatan yang diperlukan dan makanan yang sesuai dengan mereka, dan membolehkan keluarga mereka tidak berhubung dengan mereka dan tidak boleh menghubungi mereka secara kekal menyanyikan mereka untuk penahanan sewenang-wenangnya, serta melarang penggunaan mutlak perintah penahanan pentadbiran mengikut Perkara (78) Konvensyen Geneva Keempat. Penangkapan sewenang-wenangnya terhadap warganegara Palestin merupakan pelanggaran terhadap jaminan undang-undang yang berkaitan dengan larangan penahanan sewenang-wenang, yang dijamin oleh undang-undang hak asasi manusia antarabangsa, melalui Artikel (9) Deklarasi Hak Asasi Manusia Sejagat 1948, dan Artikel (9) dan (10/1) Kovenan Antarabangsa mengenai Hak Sivil dan Politik 1976.

Peraturan undang-undang kemanusiaan antarabangsa mengesahkan ketiadaan sebarang niat untuk mengenakan ke atas penduduk wilayah yang diduduki kewajipan ketaatan dan kesetiaan kepada pihak berkuasa yang menduduki, kerana Perkara 45 Peraturan-Peraturan mengenai Peperangan Darat yang dilampirkan pada Konvensyen Hague 1907 menetapkan bahawa “penduduk yang setia tidak boleh menjadi tuan rumah.” Beberapa peraturan dalam Konvensyen Geneva Ketiga dan Keempat mengesahkan, sebagai contoh, bahawa apabila menentukan penalti, Negara yang menahan orang berkenaan mesti mengambil kira bahawa dia bukan salah seorang warganegaranya.

Negara pendudukan tidak mengiktiraf kepatuhan Konvensyen Geneva di wilayah yang diduduki Israel telah berterusan dalam menggubal undang-undang perkauman Ini adalah beberapa undang-undang dan draf undang-undang yang dibincangkan dan diluluskan oleh Knesset (parlimen) Israel mengenai tahanan selama empat tahun yang lalu: undang-undang yang menyasarkan kanak-kanak di bawah umur dan hukuman penjara yang meningkat kepada empat belas kanak-kanak. bagi pembaling batu di Baitulmaqdis, undang-undang memberi makan secara paksa kepada banduan yang sedang mogok lapar, undang-undang hukuman mati tahanan, undang-undang memerangi keganasan, undang-undang kewarganegaraan, undang-undang penggeledahan badan dan bogel tanpa syak wasangka, undang-undang yang mengecualikan risikan daripada mendokumentasikan penyiasatan, menggunakan undang-undang jenayah Israel di wilayah yang diduduki, memihak kepada undang-undang tahanan Palestin pengampunan, undang-undang mengusir keluarga banduan dan syuhada yang menjalankan operasi, undang-undang menolak jumlah wang daripada hasil cukai yang sama dengan saiz yuran yang dibayar oleh kerajaan Palestin kepada keluarga banduan dan syuhada, undang-undang melucutkan pendidikan banduan, undang-undang pengiktirafan oleh mahkamah sivil Israel dalam keputusan mahkamah sivil Israel. Lawatan oleh banduan kepunyaan pertubuhan Palestin yang menahan warga Israel, undang-undang yang membenarkan penahanan mayat syuhada, dan tidak kurang undang-undang untuk tidak membiayai rawatan bagi yang cedera dan banduan.

Penahanan pentadbiran:

Penahanan pentadbiran ialah prosedur yang digunakan oleh pasukan pendudukan Israel untuk menahan orang awam Palestin tanpa pertuduhan khusus dan tanpa perbicaraan, yang menghalang tahanan dan peguamnya untuk mengetahui sebab penahanan, dan ini menghalang penggubalan pembelaan yang berkesan dan berpengaruh Perintah penahanan pentadbiran terhadap tahanan sering diperbaharui beberapa kali.

Pasukan pendudukan Israel mengamalkan penahanan pentadbiran menggunakan perintah penahanan dalam tempoh dari satu bulan hingga enam bulan, boleh diperbaharui tanpa menyatakan bilangan pembaharuan Perintah penahanan itu dikeluarkan berdasarkan maklumat rahsia bahawa tahanan atau peguamnya tidak mempunyai hak untuk melihatnya.

Penahanan pentadbiran, seperti yang diamalkan oleh kuasa pendudukan, adalah penahanan yang menyalahi undang-undang dan sewenang-wenangnya Menurut undang-undang antarabangsa, “penahanan pentadbiran hanya dijalankan jika terdapat bahaya sebenar yang mengancam keselamatan negara,” dan oleh itu ia tidak boleh tanpa had atau untuk jangka masa yang panjang. Penahanan pentadbiran melanggar undang-undang kemanusiaan antarabangsa, undang-undang hak asasi manusia antarabangsa, dan Perkara (78) Konvensyen Geneva Keempat.

Penahanan mayat dan bilangan kubur:

Pihak berkuasa pendudukan sedang menahan mayat para syuhada, sama ada di dalam peti sejuk sejuk atau di kubur yang tidak diketahui dengan jumlah bilangannya, sebagai hukuman kolektif atau membalas dendam kepada keluarga para syuhada, sehingga hari ini.

Terdapat 68 rakyat Palestin hilang sejak awal pendudukan sehingga hari ini, dan nasib mereka tidak diketahui, dan pendudukan menafikan sebarang maklumat tentang mereka. Bilangan syuhada di tanah perkuburan melebihi jumlah yang didokumenkan berdasarkan maklumat yang beredar tentang tanah perkuburan dan bilangan kubur di dalamnya.

Konvensyen Geneva Keempat dan Protokol Tambahan I kepada Konvensyen Geneva, yang merupakan sebahagian daripada undang-undang antarabangsa adat yang mengikat semua Negara, secara jelas menghendaki mereka yang terbunuh dalam permusuhan dikebumikan dengan hormat dan mengikut prosedur yang sesuai dengan budaya agama mereka, dan, sebaik keadaan mengizinkan, bahawa mereka memberikan butiran dan maklumat penuh tentang mereka, melindungi dan mengekalkan kubur mereka dengan memudahkan pemulangan dan mengatur kubur mereka si mati dan barangan peribadi mereka ke tanah air mereka.

Amalan Israel dalam hal ini melanggar keputusan mahkamah Israel, termasuk Mahkamah Agung, yang menganggap bahawa prinsip maruah manusia terpakai kepada mayat kerana ia terpakai kepada orang yang masih hidup dan merangkumi keluarga dan saudara-mara mangsa.

Tahanan rumah:

Tahanan rumah ialah pengenaan hukuman oleh mahkamah Israel yang menghendaki seseorang tinggal di dalam rumahnya untuk tempoh masa tertentu; Atau di rumah rakan atau saudara, secara paksa, dan pendudukan boleh melanjutkan tahanan rumah untuk tempoh baharu, dan sesiapa yang melanggarnya tertakluk kepada penalti tambahan.

 Penangkapan rumah ialah tindakan sewenang-wenangnya yang melanggar peraturan dan peruntukan undang-undang kemanusiaan antarabangsa, dan semua piagam dan norma antarabangsa, terutamanya Konvensyen mengenai Hak Kanak-kanak 1989 dan Protokol Pilihannya, dan empat Konvensyen Geneva 1949 dan dua Protokol Tambahannya pada 1977.

Pelanggaran yang paling ketara terhadap hak banduan dan tahanan di penjara pendudukan:

• Penyeksaan tidak dilarang oleh undang-undang.

Walaupun Israel telah menandatangani perjanjian hak asasi manusia yang melarang penyeksaan, termasuk Konvensyen Antarabangsa Menentang Penyeksaan, undang-undang Israel tidak melarang penyeksaan, apatah lagi menjenayahkannya, juga tidak menetapkan definisi khusus jenayah penyeksaan, walaupun tuntutan antarabangsa.

Walaupun Mahkamah Agung Israel mengeluarkan keputusan pada tahun 1999 yang melarang “penggunaan kaedah kejam” secara mutlak, ia mengekalkan beberapa pengecualian seperti prinsip “bom berdetik” iaitu mereka yang disyaki mempunyai pengetahuan tentang kemungkinan operasi “pengganas”.

Jawatankuasa Pertubuhan Bangsa-Bangsa Bersatu Menentang Penyeksaan menyatakan kebimbangannya tentang kemungkinan bahawa penyiasat Shin Bet mungkin menggunakan prinsip ini untuk mewajarkan penyeksaan terhadap tahanan, terutamanya kerana undang-undang agensi ini memberikan kekebalan kepada ahlinya untuk sebarang tindakan yang mereka ambil dalam had kerja mereka.

Perkhidmatan keselamatan Israel menggunakan banyak kaedah sistematik untuk menyeksa tahanan Palestin di dalam bilik soal siasat, di mana kaedah gantung, kurang tidur, muzik yang kuat, pukul, goncangan, ancaman eksploitasi fizikal, sekatan tangan dan kaki yang ganas, mendedahkan tertuduh kepada pencahayaan yang kuat dan tekanan pada leher, dan mendedahkan banduan pada masa yang lain pada suhu yang tinggi. Kaedah ini dianggap melanggar undang-undang dan norma antarabangsa. Deklarasi Hak Asasi Manusia Sejagat menegaskan dalam Perkara 2 bahawa: “Tiada keadaan luar biasa apa pun, sama ada keadaan perang atau ancaman perang, ketidakstabilan politik atau sebarang kecemasan awam lain, boleh digunakan sebagai justifikasi penyeksaan.”

Perkhidmatan perisikan Israel sengaja menggunakan pelbagai kaedah penyeksaan untuk mempengaruhi banduan dan mengeluarkan pengakuan daripada mereka dengan kekerasan, yang merupakan pelanggaran peraturan undang-undang awam antarabangsa dan konvensyen antarabangsa.

• Kegagalan untuk menyediakan rawatan perubatan yang mencukupi

Pentadbiran penjara Israel untuk warga Palestin sengaja tidak menyediakan kakitangan perubatan yang mencukupi untuk merawat penyakit yang melanda tahanan Ketiadaan bekalan perubatan di dalam penjara Israel meningkatkan keterukan kemerosotan keadaan kesihatan banduan, kerana pentadbiran penjara menyamakan pesakit yang sakit kepala dengan pesakit yang menghidap penyakit jantung atau radang paru-paru dengan memberi nasihat kepada setiap seorang daripada mereka untuk minum air putih.
Dengan tingkah laku ini, Israel melanggar Perkara (91) Konvensyen Geneva, yang menyatakan perkara berikut:
“Setiap tempat tahanan hendaklah mempunyai rumah sakit yang sesuai, di bawah pengawasan doktor bertauliah, di mana tahanan hendaklah menerima semua rawatan perubatan yang mereka perlukan, serta diet yang sesuai.”
Perangkaan Palestin telah merekodkan sejumlah syuhada daripada pergerakan banduan yang kehilangan hak untuk hidup akibat kecuaian perubatan di dalam penjara.

• Kekurangan keperluan hidup di dalam penjara

Kementerian Pertahanan Israel memutuskan untuk memperuntukkan jumlah yang bersamaan dengan ($500) setiap tahun untuk menampung semua keperluan hidup seorang banduan atau tahanan, termasuk makanan, minuman, pakaian dan keperluan lain. Dengan peningkatan bilangan tahanan dan tahanan Palestin di penjara pendudukan Israel, keperluan untuk keperluan hidup meningkat dalam kuantiti yang lebih besar, dan pergantungan utama tahanan Palestin dalam memenuhi keperluan hidup mereka di dalam penjara menjadi pada bantuan luar yang diberikan oleh institusi hak asasi manusia yang menaja hal ehwal banduan dan pada apa yang boleh disediakan oleh keluarga melalui lawatan kepada mereka yang dibenarkan melawat.

• Penebat

Pihak berkuasa pendudukan Israel mengikuti dasar pengurungan bersendirian tahanan dan tahanan Palestin di penjara Israel sebagai cara untuk menekan banduan untuk mengeluarkan pengakuan daripadanya, atau sebagai hukuman untuk sebarang tindakan yang diambilnya yang merupakan, dari sudut pandangan Israel, pelanggaran sistem yang diikuti di dalam penjara. Pengasingan sering dilakukan tanpa justifikasi undang-undang, yang memberi kesan negatif kepada keadaan psikologi dan fizikal banduan.

• Kekurangan lawatan keluarga

Pemindahan tahanan Palestin di dalam wilayah negara pendudukan dianggap melanggar peraturan undang-undang kemanusiaan antarabangsa, terutamanya Konvensyen Geneva Keempat Perpindahan mereka juga bermakna melucutkan lawatan daripada keluarga mereka. Program Jawatankuasa Antarabangsa Palang Merah untuk lawatan keluarga kepada tahanan telah dikenakan sekatan yang ketat, terutamanya sejak permulaan Intifada Al-Aqsa pada akhir September 2000. Pasukan pendudukan telah mengumumkan pembatalan program lawatan beberapa kali, kemudian menyambung semula selepas beberapa bulan. Ini adalah melanggar peruntukan Perkara (116) Konvensyen Geneva Keempat, yang menyatakan bahawa: “Setiap orang yang dimasukkan ke dalam penjara hendaklah dibenarkan menerima pelawat, terutamanya saudara terdekat, pada selang waktu dan seberapa kerap yang mungkin.”

• Berurusan dengan Palestin sebagai ancaman

Dalam laporannya mengenai penangkapan sewenang-wenangnya, Pelapor Khas hak asasi manusia di wilayah Palestin, Francesca Albanese, merujuk kepada dasar Israel yang telah lama wujud terhadap rakyat Palestin, yang telah merampas kebebasan mereka selama beberapa generasi, di samping kekurangan mereka menikmati hak paling asas yang diberikan kepada mereka oleh undang-undang antarabangsa. ulation stripped of civilian status” dan dengan itu melucutkan sebarang perlindungan undang-undang kepada mereka Oleh itu, rakyat Palestin sentiasa terdedah kepada penangkapan kerana dia merupakan sumber ancaman kepada sistem sedia ada berdasarkan penguasaan, sehingga perampasan kebebasan secara sewenang-wenang dan layanan yang kejam dan merendahkan maruah menjadi dasar umum Israel yang ditujukan kepada mereka untuk mengetatkan kawalan ke atas mereka.

Beberapa laporan antarabangsa yang dikeluarkan oleh Pertubuhan Bangsa-Bangsa Bersatu dan pertubuhan hak asasi manusia tempatan dan antarabangsa menyatakan bahawa pihak berkuasa Israel menggunakan penyeksaan fizikal dan psikologi terhadap tahanan Palestin, termasuk menahan mereka di dalam bilik yang sesak dan tidak bersih, serta serangan seksual, menutup kepala dan menutup mata mereka, memaksa mereka untuk berdiri berjam-jam, mengikat mereka di kerusi dengan keadaan yang tidak selesa, dan mengurung mereka dengan keadaan yang menyakitkan sebagai menggantung mereka dalam pelbagai cara dan bentuk penyeksaan lain dan layanan kejam dan merendahkan maruah, yang membawa kepada kematian syahid 73 tahanan antara 1967 dan 2020.

Dari 2001 hingga akhir 2023, Kementerian Kehakiman Israel menerima lebih daripada 1,400 aduan mengenai penyeksaan dan layanan buruk terhadap tahanan Palestin oleh Shin Bet, yang mengakibatkan hanya 3 siasatan dibuka dan tiada pertuduhan dibawa.

Kumpulan hak asasi manusia juga menuduh Israel menggunakan kecuaian perubatan sebagai alat penyeksaan dengan melucutkan pemeriksaan dan rawatan perubatan dan menahan maklumat perubatan penting Pertubuhan Kesihatan Sedunia, dalam laporan yang diterbitkan pada Mei 2023, juga menangani dasar yang dijalankan oleh Israel terhadap tahanan dan tahanan Palestin, bermula daripada ketiadaan protokol perubatan yang bersatu dan rawatan yang berkaitan dengan pesakit kanser, terutamanya berkaitan dengan protokol perubatan dan penjagaan kesihatan. penyakit kronik yang tidak menerima rawatan dan ubat yang diperlukan.

WHO juga merujuk kepada perkara yang disifatkannya sebagai amalan tidak beretika, termasuk membelenggu tahanan yang sakit ke katil hospital, kekurangan susulan perubatan yang sewajarnya selepas mereka dibebaskan, dan kekurangan penjagaan yang sewajarnya untuk banduan yang mogok lapar.